Izo Pinay is danser en performer en plaatst dans, het lichaam en beweging centraal in zijn werk. In zijn solovoorstelling Thank God I'm Not Straight verkent hij queer theologie en de invloed van cis-heteronormatieve structuren. Door bijbelse teksten te herinterpreteren als een vorm van verzet, raakt hij thema’s aan als geloof, familie en de erfenis van kolonialisme. 

Na een residentie in Bologna via het Anfibia-programma richt hij zich op het creëren van veilige ruimtes waar de queer en zwarte gemeenschap kunst kan maken en ervaringen kan delen.

Foto credits: @lecursor

Tshimundu is een Congolese schrijver. Schrijven begint als een therapie. Daarna past hij zijn teksten aan om het verhaal zo goed mogelijk aan anderen te vertellen. Zijn praktijk is geworteld in spoken-word, poëzie en film. Een lange residentie bij Zinnema stelde hem in staat om uit zijn comfortzone te treden, wat resulteerde in een solovoorstelling die dans, monoloog, film, audio en theater verweeft.

Bruxelles, I Will Make You Mine is een solo-theaterstuk dat de realiteit schetst van Afrikaanse migranten die “legaal” zijn, maar worstelen met de Belgische administratie. Het stuk speelt zich af in een gemeenthuis (Commune) en geeft een intieme blik op de vaak onzichtbare bagage van deze bewoners: hun frustraties, hun hoop en hun dagelijkse strijd.

In de Commune zijn de administratieve procedures als een glazen wand—je ziet erdoorheen, maar krijgt nooit echt een volledig beeld van wie deze mensen zijn.

Deze voorstelling gaat voorbij het papierwerk en onderzoekt de verhalen erachter: de zoektocht naar identiteit, de weg naar de Belgische nationaliteit en bovenal de liefde voor Brussel—de stad van migranten.

Foto credits: Agnes Kena

Nina Plantefève-Castryck is choreografe en danseres en begeleidt jong talent in multidisciplinaire kunstprojecten. In The End of the End werkt ze samen met jongeren uit Brussel en Antwerpen aan een voorstelling waarin live muziek, zang, spoken word, dans en poëzie samenkomen.

Het project geeft hen de ruimte om hun creativiteit te uiten en samen een artistiek proces te doorlopen. Het resultaat is een tijdloze voorstelling waarin stilte en beweging elkaar in evenwicht houden.

Foto credits: @olympe.tits

Meike de Roest is schrijver, theatermaker en baritonsaxofonist. Bij Zinnema werkte ze aan haar eerste solovoorstelling Levenslijn, waarin ze een veilige ruimte creëert om open te praten over (mentale) gezondheid en de impact van ziekte. 

In de voorstelling volgen we het verhaal van een jonge vrouw die op het punt staat naar Canada te vertrekken, tot ze ontdekt dat ze kanker heeft. Ze weigert zich door de ziekte te laten bepalen en danst tijdens haar chemo’s kaal in een nachtclub. Maar wanneer ze geneest, blijkt het leven oppakken moeilijker dan gedacht. Durft ze nog in het diepe te springen?

Met heldere, poëtische taal neemt Meike het publiek mee in de wereld van ziekenhuizen en de realiteit van een twintiger met kanker en diabetes. Levenslijn is een krachtig en levenslustig verhaal over dromen najagen, het roer omgooien en de stilte na de storm.

Foto credits: Nadir Haddadou